ஹி இஸ் கிரேட்..!

சென்னை பெருங்குடி ரயில் நிலையம்: இரவு 08.35மணி.

நேரம் அதிகமாகி விட்டதால் ப்ளாட் பாரத்தில் சரியாக சொன்னால் என்னையும் சேர்த்து 6 பேர் இருந்தோம். நான் பணி முடிந்து வீட்டிற்கு செல்ல ரயிலுக்காக காத்திருந்தேன். அப்போது ஒரு நபர் ப்ளாட்பாரத்தின் கடைசி ஓரத்தில் இருந்து நடுவிற்கு நடந்து வந்தார். அவர் பக்கத்தில் வரவர அவர் பக்கம் என் கவனம் திரும்பியது.

நல்ல உயரம், அழகான உடல்வாகு, ‘போலீஸ்கட்’ ஹேர் ஸ்டைல், பேண்ட் புல்கேண்ட் சர்ட், ‘டக்’ பண்ணி பார்ப்பதற்கு அழகாக இருந்தார். வேகமாக நடந்து வந்த அவர் ப்ளாட்பார நடுவில்.. ஓரளவுக்கு எனது பக்கத்தில் வந்து நின்றார். பக்கத்தில் நான் செல்போன் பேசி கொண்டிருந்தேன். என்னை கவனித்து கொண்டிருந்த அவர் நான் போனை வைத்ததும்..

‘எக்ஸ்கியுஸ்மீ சார்’ என்றார்.

‘எஸ்!’.

‘08.33 வண்டி போய்விட்டதா சார்?’

‘அதற்காகத்தான் நானும் வெயிட்டீங்.’

‘ஓ.. தேஇங்க் யூ சார்.. போயிருக்கும் என்று வேகவேகமாக வந்தேன்’

‘தினசரி இந்த வண்டிக்குதான் வருவீங்களா’

‘இல்ல சார் வெள்ளிகிழமை தோறும் வருவேன்’ என்றார்.

என்னிடம் பேசி முடித்தவுடன் கையில் இருந்த செல்போனை எடுத்து டயல் செய்தார். அவர் நம்பர் டைப் பண்ண ஒவ்வொரு நம்பரையும் செல்போன் திரும்பி சொன்னது. போன் பேசி முடிந்ததும் அமைதியாக அங்கும் இங்கும் வேடிக்கைப் பார்த்து கொண்டிருந்தார். ரயில் வந்து நிற்கவும் நேராக நடந்து சென்று வண்டியின் சைடில் தாளம்போட்டவாறே வாசல் வந்ததும் ஏறி அருகிலுள்ள சீட்டில் அமர்ந்தார்.

நானும் அருகில் அமர்ந்தேன்.மறுபடியும் செல்லை எடுத்து யாருக்கோ டிரை பண்ணிவிட்டு வைத்துவிட்டார். பிறகு ஜன்னல் வழியே பார்த்துக்கொண்டவந்த அவர் அவ்வப்போது உள்ளே பேசும் நபர்களையும் கவனித்துக் கொண்டிருந்தார். ‘பார்க் டவுண்’ வந்ததும் மெதுவாக வாசல் அருகே வந்து இறங்கி ப்ளாட்பாரத்தின் ஓரத்தில் நின்றார்.[எல்லோரும் போவதற்கு வழிவிடுவது போல..] ‘என்னசெய்ய போகிறார்?’ என நானும் ஓரமாக நின்றேன். சிறிது நேரத்தில் அவர் நடக்க ஆரம்பித்தார். நான் அவர் அருகில் சென்று ‘ஏன் சார் யோசித்து நடந்து வருகிறீர்கள்?” என்றேன்.

‘ஸாரி சார்! எனக்கு கண் தெரியாது!’ என்றார். மனதிற்குள் “திக்” என்றது. எப்படி சார்.. ‘ஸ்டிக்’ இல்லாமல்.. என்றதற்கு... ‘பழகிவிட்டது சார்.’ என்றுகூறி விட்டு மெதுவாக நடக்க ஆரம்பித்தார்.

அவரை திகைத்து பார்த்து கொண்டிருக்கும் போதே என் மனதில் அவரைப்பத்தி ஒரு ‘ப்ளாஸ்பேக்’ ஓடியது...

1.படியேறும் வரை அமைதியாக வந்துவிட்டு நேர்நடையாக வந்தது.,

2.அருகில் நபர் இருப்பதை உணர்ந்து பேசியவிதம்.,

3.செல்போன் டையல் செய்யும் எண்ணை திருப்ப சொன்னது.,

4.ரயிலில் நேராக ஜன்னல் வரவும் தாளம் போட்டுகொண்டே வாசலில் ஏறியது.,

5.தன்னை காட்டிகொள்ளக்கூடாது என்பதற்காக பிறர் பேசுவதை வேடிக்கை பார்ப்பதுபோல் நடந்தது.

தன்னிடம் உள்ள குறையை வைத்து பிறரிடம் அனுதாபம் பெறுபவர்களிடையே, தன் குறையை பொருட்படுத்தாமலும், வெளிகாட்டாமலும், செல்லும் இந்நபரை என்ன சொல்வது?...

ஹி இஸ் கிரேட்...!