"தீ" எங்களுக்கு சாதாரணம்!

சென்ற ஞாயிற்றுகிழமை காலை 11 மணியளவில் சென்ட்ரல் ரயில் நிலையத்தின் உள்ளே 'ஹிக்கிம் பாதம்ஸ்' மேலே திடீரென மின்கசிவு ஏற்பட்டது. அது உடனே கண்டுபிடிக்கப்பட்டு தீ விபத்தாக மாறுவதற்குள் கட்டுபடுத்தப்பட்டது. இதற்கிடையில் அது தீ விபத்தாக மாறகூடாது என்பதற்காக தீயணைப்பு துறைக்கு தகவல் கொடுக்கப்பட்டது.

தகவல் கொடுத்து சரியாக நான்கு நிமிடங்கள்கூட இருக்காது. முழு வேகத்துடன் எச்சரிக்கை மணியோசையுடன், மாற்றுபாதைக்காக போர்டிகோ முன் வைக்கப்பட்டிருந்த தடுப்பு சுவரை உடைத்துக்கொண்டு வேகமாக உள்ளே வந்து வண்டி நின்றது. வண்டியின் வேகம் கூட குறையவில்லை அதற்குள் அதனிள் இருந்து வேகவேகமாக வீரர்கள் குதிக்க,இரண்டு நபர்கள் மின் கசிவு ஏற்பட்ட இடத்தை நோக்கி ஓட,மற்ற வீரர்கள் அடுத்த சில விநாடிக்குள் எல்லா உபகரணங்களையும் தயார்செய்து மின்கசிவு ஏற்பட்ட இடம்வரை தண்ணீர் பைப் இணைத்து தண்ணீரை பீய்ச்சீ அடிக்க தயாராகிவிட்டனர்.

முன்னே சென்ற இருவரும் தண்ணீர் தேவையில்லை என்று கூறியதும் அனைத்தையும் எடுத்த வேகத்திலே திரும்ப வைத்தனர்.இது அவர்களுக்கு மட்டுமே சாத்தியமான ஒன்று.வண்டியை ஓட்டி வந்த டிரைவர் ஈரமான யூனிபார்ம் போட்டிருந்தார். 'ஏன் சார் என்னாச்சு?' என்ற‌தற்கு 'டுயூட்டி முடிந்துவிட்டது. அதான் யூனிபார்மை துவைத்து குளித்து கொண்டிருந்தேன். டுயூட்டியில் இருந்த டிரைவர் தலைவலி என்று மாத்திரை வாங்க மெடிக்கல் போயிருந்தார். அதற்குள் போன் வர அப்படியே டிரஸை போட்டுவிட்டு வந்துவிட்டேன். யூனிபார்ம் நனைந்திருந்தால் என்ன? காய்ந்திருந்தால் என்ன? எப்படியும் நனையரதுதானே எங்க வேலை!' என்று நகைத்தவாறே வண்டியை நகர்த்தினார்.

இவர்களிடம் எனக்கு பிடித்தது; தீ என்பது மட்டும்தான் குறிக்கோளே தவிர அதற்கிடையில் இருந்த போக்குவரத்து நெரிசல், தடுப்பு சுவர், இவர்களை வரவேற்க நிற்கும் ஊழியர்கள்,இவர்களிடம் சம்பவத்தை விளக்க நிற்கும் அதிகாரிகள், வேடிக்கை பார்க்கவந்து இடஞ்சல் செய்யும் பொதுமக்கள் போன்றவர்கள் அல்ல. இவர்கள் அனைவரை பற்றியும் சிறிதள‌வுகூட தனது எண்ணங்களில் இடம் கொடுக்காமல் வேகமாக செயல்பட்டது.
இவர்களுக்காக வருந்துவது; தீயணைப்புக்கு மட்டுமல்லாமல் அனைத்துவிதமான மீட்பு பணிக்காகவும் பயன்படுத்தப்படும் இவர்களின் சம்பளவிகிதம் மற்ற யூனிபார்முகளோடு ஒப்பிட்டால் மிகமிக குறைவு என்பதுமட்டும் மனதிற்கு வருத்தமளிக்கிறது.

.