என் காதலே.. வா..!

கற்பனையோடும்

நினைவோடும்

நாட்களை நகர்த்துகிறாய்...

கண் இமைகளை துறந்துவிட்டு

கண்ணீரை திறந்துவிடுகிறாய்..

இதை மாற்றிவிடு..

அல்லது ‍‍மாறிவிடு.

எனக்குள் உன்னை நான் சேர்த்தேனோ..

என்னுயிரில் நீயாக‌ சேர்த்தாயோ..
தெரியவில்லை..

ஆனால்..

சேர்ந்ததை பிரிக்க இயலாது..

நீ என்னுள் சேரும்முன்

முரட்டுதனமானவன் நான்..

சேர்ந்தபின்‍ மனிதனாகி

உன்மீது அன்பை முரட்டுதனமாக

வைத்திருப்பவன்...

உனை எப்படி தவிர்ப்பேன்?..

உனது கற்பனையையும், நினைவையும்

சுமக்க நானிருக்கிறேன்..
உன் வாழ்வில் சுமை தெரியாமல்

இமை போல் காத்திருப்பேன்,

உன் உலகில் உயிரோட்டமாக...

நீ வேண்டுமானால் நினைத்துக்கொள்,

என்னிடமிருந்து பிரிந்து விடலாம் என்றும்..

நம் காதலை பிரித்து விடலாம் என்றும்..
நான் நினைக்கிறேன்..

இல்லையில்லை‍,

அழைக்கிறேன்...
பறந்து வா..

'நம்பிக்கையோடு' . _ காதல்

வானில் பறப்போம் ஒன்றாய்..

சுற்றமும் சமூகமும்

சிறகை ஒடித்தால்

வீழ்வோம் ஒன்றாக...